Op datingsites promoten veel vrouwen zichzelf als zelfstandig, carrièregericht, ondernemend, intelligent en een sterke persoonlijkheid. Toch is bijna de helft van de vijf miljoen Nederlandse vrouwen van 20 tot 65 jaar economisch niet zelfstandig, toont onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Dus wat nou onafhankelijk en zelfredzaam? Alle opleidingen, kinderopvang, gelijke rechten en moderne damesbladen ten spijt, leven veel vrouwen blijkbaar met hun linkerhersenhelft –de rationele kant- in de 21e eeuw, terwijl de rechterkant van hun brein –het gevoel- in de jaren vijftig van de vorige eeuw is blijven steken, toen de man bijna vanzelfsprekend de kostwinner was.

Ondertussen is er de afgelopen zeventig jaar maatschappelijk veel veranderd. Zo doen vrouwen qua opleidingsniveau niet voor mannen onder. In tegendeel. Bijna 43 procent van de vrouwelijke dertigers heeft een hbo- of wo-opleiding. Bij hun mannelijke leeftijdsgenoten is dat 38 procent. Maar toch toont onderzoek dat hoogopgeleide vrouwen met een goed inkomen vaak vallen op mannen die (nog) meer verdienen dan zij. Bij acht op de tien Nederlandse koppels verdient de man dan ook nog altijd meer dan de vrouw.

Vrijwel geen vrouw zal toegeven dat ze een mannelijke partner selecteert op zijn inkomenspotentieel. Nóg minder zal ze een date botweg vragen wat hij verdient. De armslag van een potentiele partner schat een vrouw (onbewust) in aan de hand van zijn woning, auto, voorkomen en generositeit. Dit leidt ertoe dat zelfs hoog opgeleide en economisch zelfstandige vrouwen daten alsof ze leven in de naoorlogse jaren: Ze laten het initiatief voor de afspraak over aan de man, en ze laten hem het uitje betalen.

De gewoonte dat de man betaalt, geldt ook voor mannen met weinig inkomen, opleiding of werk. Dat is sneu, omdat hun lage inkomen deze groep toch al kansarmer maakt op de liefdesmarkt. Daarbij komt dat er onder 25- tot 40-jarigen anderhalf keer zoveel mannelijke als vrouwelijke vrijgezellen rondlopen. Want een 25-jarige vrouw is in trek bij mannen van 20 tot 70 jaar, terwijl het onder mannen –arm en rijk- absoluut not done is om een oudere vrouw te daten.

In zijn boek ‘De liefdesmarkt. Een handboek.’ legt Renzo Verwer uit hoe je als mannelijke dater omgaat met betalen tijdens een afspraakje met een vrouw: Ga nooit krampachtig de rekening delen, waarschuwt Verwer. “Ga ervan uit dat je wat geld kwijt bent. Dat wordt van je verwacht. Durf je niet? Dan leer je dat maar. Ik heb het ook moeten leren.” De rekening betalen, is volgens Verwer dating-codetaal voor: Ik wil graag meer. Accepteert de dame de geste, al dan niet na enig gesputter, dan is ze mogelijk in voor een herhalingsafspraak.

Als datende vrouw kun je je het beste maar neerleggen bij deze archaïsche financiële etiquette. Want een man voelt zich overbluft als je de rekening uit zijn handen grist. Stel ook niet voor om de kosten te delen. Dat is kneuterig gedoe, waarmee je jezelf diskwalificeert. Je kunt wel aanbieden: “Mag ik jou dan de volgende keer trakteren?” Maar per saldo kosten de meeste vrouwen een man gewoon geld. Misschien is dat wel de reden dat de loonkloof tussen mannen en vrouwen zo hardnekkig blijft bestaan.