Wereldwijd ontvluchten miljoenen mensen hun huis, haard en moederland vanwege oorlogen, geweld, onveiligheid en armoede. Het lijkt daardoor alsof alleen onbemiddelde personen betere heenkomens zoeken. Maar dat is een mythe, toont het rapport ‘Millionaire Migration in 2015’ van New World Wealth. Naast mensen met weinig bezit verkassen ook grote groepen miljonairs naar plekken met betere omstandigheden. Wereldwijd identificeerden de onderzoekers vier grote steden waar vorig jaar meer miljonairs wegtrokken dan zich er vestigden. Drie van die impopulaire steden liggen in de Europese Unie. Het zijn Athene, Rome en Parijs.
Athene werd vorig jaar het meest gemeden door mensen met een belegbaar vermogen van minimaal één miljoen dollar. Die hoeveelheid miljonairs kromp er met maar liefst 9% tot 22.000. De meest genoemde redenen voor vertrek waren de economische malaise en de vluchtelingenstroom uit Syrië en Turkije. Ook het aantal Romeinse rijken zakte in 2015 flink, met 7% tot 73.100. Hun onvrede betrof meestal de economische malaise en het gebrek aan kansen in hun land. Dan Parijs. De lichtstad verloor vorig jaar 7.000 miljonairs, 6% van het totaal. In heel Frankrijk lieten zelfs 10.000 miljonairs het voor gezien. Vaak hadden ze genoeg van de religieuze spanningen en het gebrek aan kansen in hun land. De miljonairs uit Athene en Rome trokken vaak naar het Verenigd Koninkrijk of de Verenigde Staten. Ook rijke Parijzenaars verhuisden vaak naar deze landen, maar daarnaast ook vaak naar Canada, Australië of Israël.
Opgeruimd staat netjes, zullen sommige economen zeggen. Want door het vertrek van vooral miljonairs daalt in een land het verschil tussen arm en rijk. Volgens de Britse sociale epidemioloog Richard Wilkinson heeft dat voordelen. Want hoe kleiner de inkomensverschillen in een samenleving des te minder moorden, misdaad, mentale ziektes, vetzucht, kindersterfte en tienerzwangerschappen. En des te hoger de sociale mobiliteit en de gemiddelde levensverwachting. Dit komt volgens Wilkinson doordat gelijkheid in een samenleving de afstand tussen mensen beperkt, wat vertrouwen, contact en verenigingsleven bevordert.
In de meeste geïndustrialiseerde landen is de ongelijkheid sinds 1980 voortdurend gestegen. Behalve, volgens de OESO, in België, Frankrijk en Hongarije, waar de ongelijkheid zich stabiliseert, en in Griekenland en Turkije waar het verschil tussen arm en rijk is geslonken. Deze conclusies kloppen globaal met de landen waar de miljonairs zich volgens het rapport van New World Wealth momenteel uit de voeten maken.
Weg dus met onze miljonairs? Niet per se, want aan een exodus van rijken zitten ook nadelen. Het is om te beginnen een veeg teken. Blijkbaar is het in een land of regio niet meer zo pluis. Verder vertrekken miljonairs doorgaans met medeneming van hun fortuin. Dat kan een negatieve invloed hebben op de lokale huizenmarkt en de lokale effectenbeurs. Door emigratie van rijken derft de Staat verder belastingen, terwijl bedrijven de omzet van rijken moeten missen. Ook kan het verkassen van miljonairs een brain drain veroorzaken, want de bovenlaag in een land is vaak hoog opgeleid. Tot slot gaan door het vertrek van miljonairs waarschijnlijk banen verloren, want 30 tot 40% van de rijken zijn bedrijfseigenaren en dus werk- of opdrachtgever.
Ondanks ongelijkheid zijn er dus goede redenen om een uittocht van miljonairs te voorkomen. Want rijken steunen de economie en kunnen debet zijn aan het imago van een land. Qua financiële ondersteuning heeft de overheid trouwens geen kind aan miljonairs, want ze kunnen zichzelf bedruipen. Als die rijken dan ook nog eens netjes alle gevraagde belastingen afdragen, dan is er veel reden om ze te koesteren.
Rijk, rijker, rijkst
Het World Wealth Report van Cap Gemini en RBC Wealth Management onderscheidt drie soorten miljonairs. Een op de honderd is een ultra miljonair. Deze heeft minimaal 30 miljoen dollar belegbaar vermogen. Alle ultramiljonairs samen bezitten 35% van alle rijkdom op aarde. Voorts is 9% van de rijken een Mid-Trier Millionaire. Zo iemand kan 5 tot 30 miljoen dollar beleggen. De grote restgroep van negen van de tien rijken hebben hooguit vijf miljoen te beleggen. Ze heten Millionairs Next Door, omdat het je buurman zou kunnen zijn. Verreweg de meeste miljonairs (4,3 miljoen) wonen in de V.S. Op de tweede plaats staat Japan met 2,4 miljoen miljonairs. Duitsland doet het zeer goed met 1,1 miljoen Miljonairs, en China is goed voor 890 duizend miljonairs. Nederland heeft 190.000 (dollar)miljonairs.
