Alle olie-, gas en steenkoolproducenten samen braken jaarlijks een dikke 30 miljard ton CO2 in de atmosfeer. Industriële bedrijven spuwen daar ruim drie miljard ton CO2 bij. Boeren hoesten er nog eens 165 miljoen ton CO2 bovenop, terwijl afvalverwerkers 27 miljoen ton CO2 de dampkring in kuchen. Natuurlijk doen die bedrijven en boeren dat niet zomaar voor de lol. Ze doen het omdat mensen – wij dus – autorijden, vliegtickets kopen, vlees eten, cruises boeken, huizen verbouwen en wereldwijd massa’s spullen en kleding bestellen, waardoor bomvolle megacontainerschepen de wereldzeeën bevaren.
De échte klimaatramp is dus de mens. Hoewel? Niet elk mens is een even grote bedreiging voor het milieu. Volgens het rapport ‘Confronting Carbon Inequality’ van Oxam en het Stockholm Environment Institute veroorzaakt de rijkste 1 procent van de wereldbevolking maar liefst 15 procent van de wereldwijde CO2-uitstoot, terwijl de 10 procent rijksten samen 52 procent van de CO2-uitstoot voor hun rekening nemen. De laatste groep omvat alle wereldburgers die jaarlijks minimaal 38.000 dollar (zo’n 32.000 euro) verdienen. Zij moeten, zo schatten de onderzoekers, hun CO2-uitstoot de komende tien jaar met meer dan negentig procent inperken, als we de mondiale temperatuurstijging tot 1,5 C willen limiteren.
Geld is als mest; het is alleen goed als het wordt verspreid. Francis Bacon, (1561-1626), Engelse filosoof, staatsman en jurist.
Negentig procent….. Geldt dat ook voor jou? Die kans is behoorlijk, want pakweg een derde van de Nederlanders verdient jaarlijks minimaal 32.000 euro. Hoe dringend jij iets aan je ecologische voetafdruk moet doen, kun je testen op wnf.nl/voetafdruktest. Daaruit blijkt meteen hoe je je CO2- uitstoot kan verlagen. Zet je verwarming flink lager, douche kort, isoleer je huis en repareer in plaats van te verbouwen. Koop sowieso niks nieuws, maar koop en verkoop kleding, meubels en apparaten tweedehands. Of ruil ze. Of deel ze met anderen. Daar zijn massa’s websites voor.
Vervang je auto door een (elektrische) fiets. Vier vakantie op die fiets. Plak een NEE/NEE sticker op je brievenbus, scheid je afval, koop bij lokale, biologische bedrijfjes. Eet streekproducten bij lokale restaurantjes, kook met seizoenproducten van de koude grond, eet minder vlees, drink minder zuivel of word vegetariër. Verorber maaltijdrestjes als warme lunch. Geef geen cadeaus, maar een persoonlijke dienst zoals hulp bij klussen, een reparatie, koken, de belastingaangifte of opruimen. Enzovoorts.
Gaan we dit doen met zijn allen? Nee. Want, handel en consumptie zijn voor de economie wat een beademingsapparaat is voor een coronapatiënt. Als wij niet kopen, overlijdt die patiënt (lees de economie). Maar in je uppie kun je gerust duurzaam leven. Financieel gezien is het zelfs een gouden greep. Want duurzaamheid werkt als soberheid. Al snel groeit je voorraad euro’s als het vuilnis op de Bantar Gebang. Je kunt het duurzaam gaan beleggen. Daarover schrijf ik een andere keer.
Hoe crisisbestendig ben jij? Test jezelf hier!
